Όλοι κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης διαβάζουμε και ακούμε διάφορες συμβουλές, οδηγίες, πληροφορίες κτλ. Άλλα βρίσκουν εφαρμογή στα ζουζουνια μας, άλλα τα ξεχνάμε, άλλα τα εφαρμοζουμε
Με την κόρη μου πάντα μίλαγα πολύ μαζί της. Άπο μωρό. Χρησιμοποιούσα τα λόγια για να «ντυσω» όλα όσα έβλεπαν τα ματάκια της. Μου άρεσε πολύ να της λεω το προγραμμα της μερας της ή της αυριανής. Δεν άργησα να ακούσω το «μετά μαμα;» ή «το «που πάμε μαμά;» χαχαχα 🙂
Γενικά δεν επιθυμώ τις γκρίνιες χωρίς λόγο. Θα μου πειτε τί είναι το παιδί; Διακόπτης; Να βαζεις το On – Off και να ειμαστε χαρούμενοι; Οχι βέβαια! Αλλα θεωρω ότι το παιδί πρέπει να μάθει να εκφράζει αυτό που το ενοχλεί. Και οσο το δυνατον να δινουν οι γονεις το πρωτο παραδειγμα. Αφού λοιπόν για καποιο λογο αρχιζει την γκρινια ή το κλαμα, δινεις στο παιδί λιγο χρονο να εκτονωθει και μετα του ζητας με ηρεμο τροπο να σου πει τι εγινε, ή τι το ενοχλεισε και του εξηγεις αν εχει δικιο ή οχι ή οτι κρινεις σας γονιος. Ακομα και αν η γκρινια το πιανει με ενα μαγικο τροπο την ωρα που πατε να μιλησετε στο τηλεφωνο ή να πιειτε ενα χαλαρωτικο καφεδακι με την φιλη σας καλο ειναι σε οτι επιλεξετε να κανετε να υπαρχει μια σταθεροτητα στα ορια που θετετε. Αν την μια μερα απαγορευετε κατι και την αλλη για να σας αφησει ησυχες το επιτρεπετε τοτε το παιχνιδι εχει χαθει
Μια απο τις συμβουλες που ακολουθω ειναι η «προειδοποίηση». Οταν ειναι ωρα να κανουμε κατι (π.χ. υπνος, να φυγουμε απο τους φιλους της, κτλ) της λεω λιγο πριν κανα 2-3 φορες οτι «φωτεινή μου παιξε λιγο ακομα και σε 10 λεπτα φευγουμε». Λιγο πιο μετα το 10 γινεται 5 και το 5 γινεται 2 και μετα φευγουμε.
Πρόσφατα ειμασταν σε κατι φιλους που λατρευει η μικρη να παιζει με τα παιδια τους και επειδη μας ειχε απορροφησει η κουβεντα μας που ηταν ιατρικής φύσης και όλη μας η βαρυτητα ειχε πεσει εκει,και κάποια στιγμή αποφασισαμε οτι ειναι ωρα να φυγουμε. Η μικρη μας μεταμορφωθηκε στην κυριολεξια. Οι αντιρρήσεις και οι φωνες ακουστηκαν σε ολο το τετραγωνο. Να σημειωσω οτι η Φωτεινή – μεχρι στιγμής – ειναι ιδιαιτερα καλοβολη, ησυχη, συννενοήσιμη, χωρις ιδιαίέτερες εξαρσεις και παντα χαμογελαστη -φτου φτου φτου ιδια η μαμα της στην ηλικια της χιχιχι – η χαρα του να εχεις παιδι στο σπιτι σου χωρις υπερβολες. Ειμαστε τυχεροι. Οποτε καταλαβαινετε οτι ξαφνιαστηκαμε ιδιαιτερα με την συμπεριφορα αυτη. Αφου δοκιμασαμε διαφορα για να ηρεμησει χωρις αποτελεσμα με μονη απαντηση το κλαμα και τις τσιριδες, την βουτηξε ο πατερας της χωρις πολλα πολλα και την πηγε σηκωτή στο αυτοκινητο. Μεχρι να φτασω και εγω δεν σας κρύβω οτι στεναχωρήθηκα για αυτο της το ξεσπασμα. Και πανω που πηγα να σκεφτω «παιδια ειναι αλλαζουν θα εχουν τετοια ενα σωρο» μου ηρθε αναλαμπη η «προειδοποίηση» που ΔΕΝ της καναμε. Ξεχαστηκα με την κουβεντα και της κοψαμε το παιχνιδι αποτομα. Μια φορα το ξεχασα και η διαφορα ήταν εμφανής. Και να φανταστειτε οτι δεν το ακολουθουσα και καλα σαν ΤΗΝ οδηγια ή ΤΗΝ συμβουλη απο τους μεγαλους προς τα παιδια. Και εμενα θα μου την εσπαγε αν καποιος αποφασιζε για μενα κατι που με αφορα χωρις να εχω τον χρονο να το επεξεργαστω και ως τετοιο της το εφαρμοζα.
Γενικά ξερω οτι δεν θα αποφυγω ξεσπασματα, κλεισιματα στο δωματιο, πεισματα και φωνες μεγαλωνοντας. Αν ομως ειναι στο χερι μου να τα μετριάσω γιατι να μην το προσπαθησω; Στοχος μου δεν ειναι να μην εχει ξεσπασματα και αρνητικά συναισθήματα αλλά το να ειναι σε θέση να τα διαχειρίζεται. Να καταλαβει οτι οταν ζηταμε κατι λεμε «παρακαλω» οτι ειμαστε ευγενικοι και αν θελουμε λιγα λεπτα ακομα σε κατι που μας αρεσει να το ζητησουμε με λεξεις και οχι με τσιριδες. Και αν εχω το περιθωριο να της το αφησω φυσικα και θα το εχει για να καταλαβει οτι εχουμε στομα και μιλαμε. Για να τα εχεις αυτα ομως, πρεπει απο νωρις να την αφηνεις να μαθαινει με σταθεροτητα με αφορμη τα διαφορα παραδειγματα που παρουσιαζονται. Όπως επίσης σημαντικό ειναι να μην λες ορθα κοφτά στο παιδι τι θα κανει. Αν εχει την γκρινια λιγο πιο ευκολη ως παιδί, δωστε επιλογες. Δυο ομως ειναι αρκετες. Η τριτη που θα σας θεσει σαν λυση συνηθως δεν ειναι και η αποδεκτή χαχαχα. «Θελεις να κανεις αυτο ή εκείνο;» Και έτσι αποφασιζει απο μονο του, με την δικη σας καθοδηγηση, πραγμα που του δινει την ιδεα του ελεγχου της επιλογης του και αφηνει σε εσας την γενικη εποπτεια
«Θέλω γαλα μαμα» μου ειπε σημερα μετα το φαγητο της την ωρα που χαλαρωνε στην κουνια της. «Φωτεινή μου εφαγες τωρα, δεν ειναι ωρα για γαλα», «μαμα μου παλω (=παρακαλω) θελω λιιιιγο γαλα παλω» ακουω στο καπακι. Τώρα πείτε μου δεν θα της κανατε το χατηρι αφου σας το ζηταει τοσο ευγενικά; Δεν σας κρυβω ηθελα να βαλω τα γελια αλλα για να μην φανω οτι κανω και τελειως πισω «συμφωνησαμε» να πιει λιγο και οχι πολυ. «ναι μαμα μου μεμεσει (=μου αρεσει) πολυυυ» Βεβαια μετα ηθελε και αλλο αλλα εκει δεν εκανα πισω. Υπνος δεν εχει ερθει ακομα, αντι για αυτου την ακουω που τραγουδαει με τα ζωακια της και τα ταιζει γαλα χαχαχα
Όπως ειχα πει και σε αλλη αναρτηση εχουμε χρεος να προσπαθησουμε να μεγαλωσουμε σωστους ενηλικες. Οι σημερινοι ενηλικες δυστυχως σε μεγαλο βαθμο δεν εχουν μαθει να εκφραζονται, να διαχειριζονται τον θυμο τους. Δεν ειναι δυσκολο να μαθεις ενα παιδι να αποκτησει αυτοπεποιθηση, να το μαθεις να εκφραζεται, να εχει σωστους τροπους. Και θυμους θα εχουν, και πεισματα, και τσακωμους και ολα μεσα στο προγραμμα ειναι. Κανεις δεν ειπε οτι πρεπει να εξαλειφθουν. Ολα ομως πρεπει να εχουν το μετρο τους. Υπομονη, υπομονη, υπομονη και χρονο θελει – φανταζομαι 🙂
Τα μικρα μας διαμαντακια 