Δεύτερη μερα δοκιμών….Αντε να δουμε. Ειπαμε απο χτες να δοκιμάσουμε να βγαλουμε τις πανες
Την προηγουμενη εβδομαδα πηραμε και μερικα βρακακια με σχεδιακια κτλ τα οποια τα υποδεχτηκε με μεγαλη χαρα!
Προς εκπληξη μου οι πρωτες φορες ειχαν εξαιρετική επιτυχια το απογευμα ομως ειπαμε να δουμε και την αλλη πλευρα. Σήμερα μια απο τα ιδια αλλα αντιστροφα 🙂
Σήμερα το καμαρι μου ειπε να δει πως αισθανεται ενα βρακακι αν συναντηθει με μερικα κακακια; Ευτυχως δεν ειχαμε μεγαλα ατυχηματα. Αλλα δεν μπορουσα παρα να σκεφτώ «Αχ τι καλος ανθρωπος ηταν αυτος που ανακαλυψε τις πανες»
Το πρωι ενω ολα πηγαιναν καλα καποια στιγμη ερχεται να μου ανακοινωσει οτι εκανε τσισακια αλλα παραλληλα με κραταγε μακρια απο το δωματιο της. Ακολουθησε το απαραιτητο κυρηγματακι οτι το πατωμα δεν θελει ποτισμα και του αρκει το σφουγγαρισμα της μαμας, δεν προλαβαν να πεσουν οι γαλιφιες τυπου «ναι μαμουλα μου ενταξει εγω τσισα γιογιο μονο» και δωστου το δευτερο ποτισμα στο καπακι. Καπου εκει επεσε και μια light τιμωριουλα – οχι κατι τραγικο μην φανταστειτε. Αλλωστε η διαδικασια πρεπει να ειναι ομαλη για να μην τα μπλοκαρουμε.
Το απογευμα ξαναδοκιμασαμε με την εφαρμογη της συμβουλης της μητερας μου. «Μην της φορας βρακακι και ασε το γιογιο κοντα της. Να μην εχει κατεβαζω – βγαζω -προλαβαινω- δεν προλαβαινω κτλ»
Θέλεις η ψιλοτιμωριουλα του μεσημεριου; (γιατι μετα βλεπετε μου αρχισε παλι τις γαλιφιες), θελεις η μαμδο-συμβουλη; Πάντως το θεμα ειναι οτι επιασε και το απογευμα μας κυλησε υπεροχα.
Βλεπετε περσι που ειχε εκδηλωσει μεγαλυτερο ενδιαφερον για το γιογιο, και ειχαμε και αρκετες -για την ηλικια της- επιτυχιες, η μαμα τεμπελιασε γιατι βαριοταν μολις τελειωνε τις δουλειες της να σφουγγαριζει τσισακια. Ασε που γλιστρισε μερικες φορες γερά και φοβηθηκα και απο εκει. Φετος ομως δεν εχουμε περιθωρια. Νομιζω οτι ειναι μια καλη εποχη και ηλικια. Αντε να δουμε πως θα τσουλησει 🙂
Τα μικρα μας διαμαντακια 