Ολο και περισσοτεροι γονεις απευθυνονται στις μητερες τους για μια χειρα βοηθειας οσο αφορα το κρατημα των παιδιων τους. Οι λογοι πολλοι, η μεγαλη στροφή όμως εχει γινει λογω οικονομικών δυσκολιών. Άλλωστε ποιος ειναι περισσότερο αξιόπιστος και εμπιστος να κρατησει τα παιδια απο τους γονεις μας;
Αυτο που παρατηρω με λυπη μου ομως ειναι οτι και σε αυτη την σχεση τα προβληματα ειναι τοσο ευκολο να δημιουργηθουν αν δεν υπαρχουν ισσρροποημενες προσωπικοτητες και ξεκαθαροι ρολοι απο την αρχή.
Αν οι γονεις μας ή τα πεθερικα μας τα καταφεραν καλα με εμας, γιατι οχι με τα εγγονια τους;
Το μονο σιγουρο ειναι οτι οι παππουδογιαγιαδες διαθετουν απλετη αγαπη για τα σπλαχνα των σπλαχνων τους.
Δημιουργουν ενα αισθημα ασφαλειας στα παιδια – πραγμα πολυ σημαντικο για την μετεπειτα εξελιξη τους.
Συνηθως διαθετουν ηρεμη διαθεση σε σχεση με τους αγχωμενους να τα προλαβουν ολα γονεις, αρα ποιοτικη ενασχοληση με τα παιδια.
Ενας μικρος ανθρωπος σε ξανανιωνει πραγμα που τους γεμιζει με μια σημαντικοτατη ενεργεια και διαθεση.
Η εμπειρια αποτελει το δυνατο τους χαρτι και ειναι πιθανον να κανουν και καλυτερη δουλεια απο οτι στο δικο μας μεγαλωμα μιας και ειναι πιο χαλαροι πια.
Βασική προυποθεση φυσικά ειναι να μην προσπαθουν να γινουν γονεις στην θεση των γονιων ασκωντας εντονη κριτική και μειωνοντας την αξια τους καθως και να υπαρχει σεβασμος στα ορια που εχουν τεθει απο τους εκεινους προς τα εγγονια τους. Αυτο συνηθως προκυπτει απο την αναγκη του να σε εχουν αναγκη. Εχεις αξια, καποιος εξαρταται απο εσενα, εισαι χρησιμος!
Ειναι σημαντικο να εχετε ξεκαθαρισει τα ορια και το τροπο που επιθυμειτε να μεγαλωσετε τα παιδια σας. Σαφως και θα λαβετε υποψην σας τυχον συμβουλες που θα σας δωθουν αλλα οι τελικοι κανονες μπαινουν απο εσας αφηνοντας τον προβλεπομενο χωρο για τα μικροπεριθωρια που οφειλουν να εχουν παραπανω οι γιαγιαδες. Π.χ. η μαμα λεει: οχι σοκολατα πανω απο 1 φορα την εβδομαδα. Η γιαγια λοιπον πρεπει να εχει το περιθωριο να εχει το δικο της μικρο μυστικο με το βλασταρι σας και να τρωει 2 φορες την εβδομαδα. Σε καμμια περιπτωση δεν θα γινει καθημερινα βεβαια. Σκοπος ειναι να νιωθει το παιδι την αγαπη γυρω του και οχι να υποβιβαστουν οι γονεις και να γινουν εκεινοι οι κακοι και οι γιαγιαδες οι σουπερ ντουπερ. Αυτο βεβαια προυποθετει και τα ορια που θετουν οι γονεις να ειναι σε λογικα πλαισια.
Λιγη σοκολατα, λιγες αγκαλιες, μια βολτα παραπανω δεν εβλαψαν ποτε κανεναν ισα ισα που επιτρεπουν στο παιδι να εχει επιλογες στο να εκφραζεται διαφορετικα, να εχει υπεροχες αναμνησεις στολισμενα με ομορφα χρωματα, μια ζεστη φωνη που θα αφηγειται ενα παραμυθι, και γιατι οχι καποιον στον οποιον θα μπορεσει να εκφρασει κατι που θα το απασχολει οταν θα ερθει η φαση που δεν θα θελει να μιλησει με την μαμα. Τι ειναι προτιμοτερο; Να στραφει σε αμφιβολλες πηγες πληροφορησης ή να παει στους αγαπημενους του γιαγια, παππου, θειες κτλ
Δεν χρειαζετε βεβαια να αναφερουμε οτι δεν ακυρωνουμε ο ενας τον αλλον μπροστα στα παιδια. Μην τους δειξετε οτι μπορουν να σας βαλουν να τσακωθειτε. Κρατηστε σταθερη σταση απεναντι τους και συζητηστε τις ενστασεις σας μονοι σας.
Ναι, υπαρχουν περιπτωσεις «κακών» γιαγιάδων, όπως υπάρχουν και οι περιπτωσεις «κακων» μαναδων. Δεν νομιζω οτι το «κακων» ειναι η καταλληλη λεξη. Μαλλον «εγωιστικων» θα έπρεπε να πω ή καλύτερα υπερβολικών. Γιαγιαδων που ακυρωνουν επιτηδες τις μαμαδες χωρις να καταλαβαινουν οτι θα ειναι η αιτια που τα πολυ αγαπημενα τους εγγονια θα βγουν κωλοπαιδακια στην συμπεριφορα τους, και μαμαδων που «χαλανε» την δουλεια που κανουν οι γονεις τους χωρις να σεβονται το χρονο που εχουν αφιερωσει να τους μαθουν κατι που εμεις δεν τον διαθετουμε, μονο και μονο για λογους εμπαθειας. Λάθος επίσης ειναι με το που μαθαινει το παιδι να κανει κατι να εχει μια σειρα να μην ειμαστε σε θεση να συνεχισουμε απο κοινου την προσπαθεια αυτη και να επιτρεπουμε στην κακή διαθεση και την κουραση να το ανατρεπει, ή να κανουμε καταχρηση της μεθοδου (π.χ. μια τιμωρια που πιανει, ενα εναυσμα που αποδιδει) με καταληξη να μην ειναι πια αποτελεσματικο.
Τα παιδια δεν γνωριζουν τις τυχον διαφωνιες των μεγαλων και διαμορφωνουν την δικη τους εικονα. Αν οι σχεσεις σας δεν ειναι καλες μην δηλητηριαζετε και την δικη τους.
Και κατι αλλο, αναλογα με την ηλικια, τον τοπο καταγωγης και τις συνηθειες του, τον χαρακτηρα, το κατα ποσο εχουν ή όχι προσωπικη ζωη, την οκονομική τους κατάσταση, ειναι λαθος να θεωρουμε οτι με το οτι τους «επιτρεπουμε» να μας κρατησουν τα παιδια, τους κανουμε χαρη .Την χαρη μας την κανουν εκεινοι για οσο πιο γρηγορα το καταλαβουμε τοσο καλυτερα θα ειναι για ολους σας. Ακομα και στις περιπτωσεις των παππουδογιαγιαδων που οντως τους κανουμε χαρη, κατα βαθος παλι εμεις βγαινουμε κερδισμενοι σε πολλα επιπεδα. Αρα, θεωρώ οτι σεβασμος ειναι η λεξη κλειδι, διαλογος και η διαρκης υπενθυμιση οτι ολα γινονται για το καλο των παιδιων!
(Μιλάμε πάντα για συνθηκες δουλειας, οπου οι γιαγιαδες αναλαμβανουν ρολο full time baby sitter και οχι για μια εξοδο ενα βραδυ ή 3 μερες να ξεφυγετε με τον αντρα σας)
Τα μικρα μας διαμαντακια 