Γκρρρρ…

Σήμερα ξύπνησα με λίγο άσχημη διάθεση η οποία όμως δεν κράτησε πολύ. Ο λόγος ήταν ένα όνειρο που είδα με κύριο πρωταγωνιστή έναν γονιό που γνωρίζω. Ένας γονιός που ανήκει στην κατηγορία της διπροσωπίας. Ξέρετε….αυτή η κατηγορία, που οι άνθρωποι που ανήκουν εκεί είναι όλο γλύκες, κομπλιμέντα και χαμόγελα και με το που γυρίζεις την πλάτη ένας άλλος, μοναδικός και πικρόχολος εαυτός ξεπροβάλλει ο οποίος είναι ανίκανος να αναγνωρίσει οποιοδήποτε καλό του έχεις κάνει, να πει, να σχολιάσει, να διαστρεβλώσει πράγματα και καταστάσεις. Και το χειρότερο είναι ότι νομίζει ότι σε πείθει για το καλό του χαρακτήρα του και δεν φαντάζεται καν ότι ξέρεις, γνωρίζεις, έχεις ακούσει, έχεις μάθει κτλ και απλά για λόγους ευγένειας δεν του το τρίβεις απλά στην μουρίτσα του! Και επειδή είναι και γονιός ανήκει και στην κατηγορία «άλλος παιδί δεν έκανε μόνο η Μαριγώ τον Γιάννη»!!!

Νιώθω εκνευρισμό όταν -αναγκαστικά – συναναστρέφομαι με τέτοιας ποιότητας ανθρώπους κυρίως γιατί κρατιέμαι να μην εκφραστώ με όλα αυτά τα σχόλια που πρέπει για το άτομό τους. Αυτός ήταν και ο λόγος λοιπόν που για κάμποση ώρα είχα αυτή την άσχημη διάθεση. Ήρθαν στο μυαλό μου όλες αυτές οι μαμακίες που κατα καιρό έχω ακούσει. κτλ (Ειλικρινά αξίζει μια ξεχωριστή ανάρτηση… που θα πάει μπορεί και να την έχει)

Καθόλου όμορφο συναίσθημα για πρωί πρωί είναι αλήθεια. Ευτυχώς το υπόλοιπο πρωινό κύλησε τόσο γλυκά και συγκινητικά μιας και η κόρη μου είχε «κρίση» αγάπης και με το παραμικρό μου έλεγε «Μαμά μου σε αγαπώ πολύ. Είσαι η καλύτερη μαμά όλου του κόσμου»  Το έλεγε τόσο συχνά μάλιστα που άρχισα να αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι που μας άκουγαν στο σούπερ μάρκετ νόμιζαν ότι το έχει ηχογραφήσει 🙂

Ότι και να νόμιζαν πάντως εγώ ένιωθα πολύ γλυκά ακούγοντας το κοριτσάκι μου να μου λέει κάτι με όλη την γλύκα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και να μου χαρίζει απλόχερα γεμάτες αγάπη αγκαλιές. Μέχρι βέβαια να μπει στην εφηβεία και να αρχίσουν οι αμφισβητήσεις. Εκεί μετά θα κάνεις αμάν να ακούσεις κάτι τέτοιο χι χι χι .

Κάνοντας λοιπόν μια σύγκριση των συναισθημάτων του πρωινού και του μεσημεριού σκέφτηκα πόσο εύκολα μπορεί να μας επηρεάσει κάτι. Πόση ώρα μένουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα στο μυαλό μας. Πόσο επηρεάζουν το σώμα μας και σε πόσο καιρό;

Να σας πω την αλήθεια δεν είχα σκοπό να κάνω αυτή την ανάρτηση για το πώς ξύπνησα και για το πόση ηλιθιότητα υπάρχει στους γονείς. (Γκρρρρ αν και κρατιέμαι με κόπο να μην σας δώσω παραδείγματα της περίτρανης ηλιθιότητας). Και το κορυφαίο είναι ότι φυσικά ο γονιός αυτός κατά βάθος, θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, απόλυτα σωστό και ισορροπημένο και ότι αποτελεί από μόνος του μια ξεχωριστή κατηγορία του σούπερ γονιού!

Δεν θα την έκανα λοιπόν αυτή την ανάρτηση μέχρι που αργά το βράδυ ακούγοντας το «Ολα για την υγεία μου» άκουσα μια κυρία να επισημάνει – για άλλη μια φορά – πόσο το στρες, τα αρνητικά συναισθήματα, ο θυμός κτλ μπορούν να μας βάλουν σε πολύ μεγαλύτερους μπελάδες από ότι φανταζόμαστε!

Δείτε απο το 22:30 λεπτό. Αναφέρεται στην σκλήρυνση κατά πλάκας. Αυτό με τον ίδιο μας το εαυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Πόσες φορές μπαίνουμε στην τσίτα και για πολύ ώρα; Πού πάει όλο αυτό.

Μήπως τελικά πρέπει να ρίξουμε τελικά κανένα μπινελίκι έτσι ώστε να εκτονωθούμε; χι χι χι 🙂

 

Δείτε λοιπόν το απόσπασμα και ας κάνουμε στον εαυτό μας ένα δώρο με όμορφα συναισθήματα και χαμόγελα!