Σε πιο «προσωπικό επίπεδο» έχουμε να τα πούμε από τον Αύγουστο! Πώς πέρασε το καλοκαίρι σας αλήθεια; Είχατε χρόνο και διάθεση να αφιερώσετε στα παιδιά σας; Ξεκουραστήκατε καθόλου; Γεμίσατε μπαταρίες για τον χειμώνα; 🙂
Εμείς φέτος κάναμε τα μπανάκια μας (ευτυχώς μετά δεν την έπιασε κάποια φοβία μετά το περιστατικό του Αυγούστου. Το συζητούσε μερικές φορές αλλά δεν της άφησε φόβο), βάψαμε τις πέτρες μας, μαζέψαμε τα κοχύλια μας και πήγαμε και θέατρο.
Ναι 🙂 Το σκεφτόμασταν από τον χειμώνα αλλά δεν μας βγήκε τελικά λόγω διαφόρων μικροπραγμάτων. Το καλοκαίρι όμως τα καταφέραμε.
Η πρώτη παράσταση στην οποία πήγαμε ήταν «ο Μαικ ο Φασολάκης». Η μικρή μου παίζει να είναι και το μοναδικό παιδί που δεν τον έχει διαβάσει. Ότι τον είχε δει απο την τηλεόραση. Παρόλα αυτά το αποφασίσαμε με την μαμά μιας φίλης της και είπαμε να τα πάμε για να δούμε αντιδράσεις. Μουσική χορός άρα πόσο να βαρεθούν; Αφήστε που η μικρή μας φίλη τον ήξερε ήδη μια χαρά 🙂
Έχω όμως να κάνω μια ερώτηση. Επιτρέπεται να μην υπάρχουν ειδικές τιμές για ανέργους, ηλικιωμένους κτλ; Μια τιμή μικροί μεγάλοι; Θα μου απαντήσετε… ένα τόσο εμπορικό παιδικό θέλει να πιάσει έτσι δεν είναι; Αν δεν το εκμεταλλευτεί τώρα πότε θα το εκμεταλλευτεί; Anyway. Πήγαμε. Την χάρηκα την μικρή μου. Παρακολουθούσε συγκεντρωμένη και που και που χορευε. Στο τέλος πήγαμε να βγάλουμε φωτογραφίες και ενώ φάγαμε όλη την αναμονή αποφάσισε ότι ντρέπεται…
Σκέφτηκα εντάξει, την κάναμε την δοκιμή μας, τον χειμώνα τώρα. Αφήστε που είχα ξενερώσει απίστευτα με την φάση με τα εισιτήρια.
Έλα ντε όμως που λίγες μέρες αργότερα μάθαμε ότι «Ο Αίσωπος θέλει κάτι να μας πει;» Με την φίλη μου λοιπόν συζητάγαμε. Πήγαμε στον Μάικ και θα αφήσουμε τους Μύθους; Που στην τελική άλλη δουλειά η μία και άλλη η άλλη. Ο Μάικ, ένα παραμυθάκι εμπορικό, χιλιοδιαφημισμένο με πιτσιρίκια να τσιρίζουν και να γελάνε και ο Αίσωπος είχε την υπογραφή της κας Ρουγγέρη, όπου αν δεν ξέρετε τι σημαίνει αυτό, θα σας πω ότι το όνομά της αποτελεί εγγύηση της σωστής δουλειάς. Εκπέμπει μια ποιότητα και μια αγάπη για αυτό που κάνει.
Τελικά να μην τα πολυλογώ τα πήγαμε. Η διαφορά ήταν από την είσοδο αισθητή. Η ίδια καθόταν κοντά στην είσοδο, χαμογελαστή, έτοιμη να καλωσορίσει, να υπογράψει και να φωτογραφηθεί με τους ανθρώπους που την τίμησαν με την παρουσία τους. Η παράσταση μου άρεσε πολύ. Τα πιο μεγάλα παιδάκια σίγουρα καταλάβαιναν περισσότερα από τα δικά μας, αλλά φρόντιζα αν έπαιζαν κάτι που δεν το γνώριζε να της εξηγώ χαμηλόφωνα και συνοπτικά την γενική ιδέα ώστε να εστιάσει καλύτερα στα μηνύματα που πέρναγε η παράσταση. Μου άρεσαν πολύ και τα κουστούμια τους. Μου άρεσε πολύ το κουστούμι του λιονταριού που όπως βλέπετε απο μακριά φαίνεται λες και δεν φαίνεται καθολου το προσωπο του ηθοποιού. Άξιζε πραγματικά!
Μέσα από την συγκεκριμένη παράσταση γνώρισα και ήρθα και σε επαφή με την κα Μερτζιάνη (απο τον Σύλλογο ΑμεΑ, Άνθρωπος-Ελπίδα-Πολιτισμός) και θα ενημερώνεστε πλέον και απο εδώ για τις εκδηλώσεις που θα γίνουν αλλά και πληροφορίες σχετικά με τον Σύλλογό της.
Τα μικρα μας διαμαντακια 