Άρθρα, ειδικοί, οδηγίες τύπου «βάλτε το παιδί στο κρεβάτι σας», «μην το βάζετε το παιδί στο κρεβάτι σας», συμβουλές, μελέτες και τόσα άλλα που αφορούν το παιδί και φυσικά τραβάνε το βλέμμα των γονιών σαν μαγνήτη!
Οι καιροί αλλάζουν και οι μελέτες επίσης. Πρόσφατα διάβαζα δυο άρθρα με διαφορά χρονολογική. Το ένα έλεγε τι πρέπει να λέμε στο παιδί μας έτσι ώστε να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή του και το άλλο τι δεν πρέπει να λέμε συνέχεια γιατί θα έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα. Αυτό ήταν και η αφορμή για αυτή μου την ανάρτηση!
Οι ίδιοι έχουμε στις αναμνήσεις μας το πώς μας φέρονταν οι γονεις μας, τι θέλαμε να ακούσουμε περισσότερο ή πιο συχνά και τι λιγότερο. Τώρα πια στον ρόλο του γονιού μπορεί άλλες φορές να ξεχνιόμαστε και άλλες να υπερβάλλουμε!
Προσωπικά πιστεύω ότι η λύση βρίσκεται κάπου στην μέση, και ανάλογα με την περίπτωση. Το μέτρο είναι η απάντηση! Παν μέτρον άριστον!
1. ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ: Για μένα είναι σημαντικό να της δημιουργήσω αυτοπεποίθηση. Θέλω να της μάθω να έχει πίστη στον εαυτό της, στις δυνάμεις της, να ξέρει τα δυνατά αλλά και να αδύναμα στοιχεία του χαρακτήρα της και να ξέρει πώς να πορεύεται με αυτά!
2. «ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ» Εδώ και γίνεται χαμός απο αντιθέσεις. Απο την μια πειτε του παιδιού πόσο περήφανοι είστε και απο την άλλη μην του το λέτε συνέχεια γιατί θα το πάρει πάνω του. Νομίζω οτι και πάλι λύση είναι το μέτρο. Ξεχωρίστε ποιές είναι οι περιστάσεις που πρέπει να ενισχύσετε την αυτοπεποίθησή του παιδιού και αφήστε τις λέξεις να βγουν με άνεση. Αλλωστε δεν ξεχνάμε οτι το παράδειγμα για την συμπεριφορά του παιδιού το δίνουμε πρώτοι εμείς. Είναι σπουδαίο να μάθει να εκφράζει τα συναισθήματά του και να μην ντρέπεται να αναγνωρίσει το καλό.
3. ΓΚΡΙΝΙΕΣ, ΜΟΥΡΜΟΥΡΑ, ΚΛΑΜΑ, ΝΕΥΡΑ: Το κλάμα είναι ξέσπασμα, ανάγκη πολλές φορές και αγχολυτικό. Προς το παρόν ειναι ψευτό-κλάματα και διαρκούν λίγο. Όταν όμως έχουμε μουρμούρες ή γκρίνια εκεί προσπαθώ να την μάθω να μιλάει και να εκφράζει αυτό που νιώθει δίνοντάς της και λίγο χρόνο. Θέλω να μάθει να εκφράζει με λόγια τα αρνητικά της συναισθήματα αντί να τα καταπιέζει και να τα κρατάει μέσα της μεγαλώνοντας. Το θέμα σε αυτή την ηλικία δεν είναι το γιατί μούτρωσε μιας και αυτά είναι πολύ παιδικά προς το παρόν, αλλά μεγαλώνοντας θα υπάρχουν θέματα πιο σοβαρά και καλό είναι μέχρι τότε να έχει «εκπαιδευτεί» 🙂 Αν συνεχίζει γκρινιάζοντας αντί να με ακούσει τότε θα της ζητήσω να πάει στο δωμάτιό της μέχρι να ηρεμίσει και να τα πούμε μετά!
4. ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ. Δεν χρειάζεται περισσότερο εξήγηση. Είναι κάτι που το έχουμε μάθει σχεδόν όλοι αλλά στην πορεία κάπου το ξεχνάμε…
5. ΟΧΙ ΚΑΙ ΟΡΙΑ: κατα την ταπεινή μου γνώμη απαραίτητα για την ισορροπημένη ανάπτυξη ενός παιδιού. Δεν τα ακουμπάμε όλα στα πόδια του και τρέχουμε να ικανοποιήσουμε όλες του τις επιθυμίες λογικές ή μη. Το παιδί ακολουθεί τους γονείς και οχι το αντίθετο. Και αυτό όχι φυσικά για εγωιστικούς λόγους! Δεν υποτιμούμε φυσικά την προσωπικότητά του, τις ιδέες του, την σκέψη του
6. ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ: Ας αφήσουμε το παιδί να ζήσει την κάθε ηλικία του! Δεν βιαζόμαστε να εκφραστούμε εμείς για εκείνο, το αφήνουμε να νιώσει σαν παιδί της ηλικίας του. Αυτό σημαίνει οτι δεν προβάλλουμε τις ανάγκες μας πάνω σε εκείνο. Το αφήνουμε εκείνο να μας πει και δεν βιαζόμαστε να νιώσουμε και να πράξουμε πριν απο αυτό για αυτό.
7. «ΕΙΠΑ ΟΧΙ»
Δεν θα πάθει τίποτα αν πείτε και κανένα «οχι», κανένα «απαγορεύεται», «δεν μπορείς» οχι για εγωιστικούς ξαναλέω λόγους! Δεν θα πάθουν τίποτα αν ακούσουν κάποιες απο τις παραπάνω λέξεις. Μην φοβάστε δεν θα χρειαστεί ψυχολόγο το παιδί! Πάντα στα όρια του λογικού και σύμφωνα με τον χαρακτήρα και τις συνήθειες του παιδιού. Το βασικό στο όχι είναι να μην αλλάξουμε την απόφαση μας μετα απο λίγες γκρινίτσες και να παραμένουμε σταθεροί
8. ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ: σημαντικότατο!!! Θέλω να νιώθει οτι μπορεί να πει τα πάντα στους γονείς της. Είναι προτιμότερο αυτό παρά να προσπαθεί να βρει τις λύσεις απο αλλες πηγές γιατί φοβάται να τους μιλήσει!
9. Σ’ ΑΓΑΠΩ! Χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα εδώ; Αν και πάλι χρειάζεται ένα «μέτρο». Οχι δεν εννοώ να μετράμε τα πόσα σ αγαπώ είπαμε σήμερα και να σταματήσουμε στον τάδε αριθμό. Εννοώ ότι όλα έχουν την ώρα τους. Αν τσιρίζει την ώρα που προσπαθείτε να πληρώσετε τα πράγματα στο σουπερ μαρκετ δεν ειναι η κατάλληλη στιγμή χα χα χα 🙂 Ο καθένας μας κρίνει το πότε και το πόσο. Είναι σημαντικό το παιδί να ξέρει οτι το αγαπάμε και αυτό δεν αλλάζει ακόμα και αν χρειαστεί να το μαλώσουμε ή να μπει μια τιμωρία (οχι, σε βλέπω εκεί στην γωνία, δεν εννοώ να πεις σ αγαπώ αλλά κάτσε τιμωρία χα χα χα)
Τα μικρα μας διαμαντακια 