Ο αρακάς δεν είναι απο τα αγαπημένα μου φαγητά. Για αυτο τον λόγο δεν τον έφτιαχνα . Κάποια στιγμή είχε φτιάξει η μητέρα μου, εγώ δεν είχα μαγειρέψει ακόμα, με ρώτησε αν θέλω λίγο για την μικρή και για να μην τα πολυλογώ ένα πιάτο αρακάς έφτασε στα χέρια μου 🙂
Δεν έδειξε να ενθουσιάζεται παρόλα αυτά δεν έκανα πίσω.Περνούσε μια φάση που δεν της άρεσε η σάλτσα στα φαγητά και ο αρακας ήταν με ντομάτα.
«Α! Δεν σου είπα τι έγινε με ενα παιδάκι σήμερα…»
«Τι έγινε;»
«Άνοιξε το στόμα σου να φας να σου πω. Έλα πριν το ξεχάσω»
Ανοίγει λοιπόν η δεσποινίδα το στόμα, αρχίζω εγώ να μιλάω και να παρατηρώ αντιδράσεις…Τίποτα…Μια χαρά….το έφαγε κανονικότατα….άκουγε την ιστορία και έτρωγε παράλληλα. Δοκίμασα μια κουταλιά, δεν με χάλασε
Συμπτωματικά εκείνη την εποχή έβγαινε ο φρέσκος αρακάς. Οπότε αγοράζω, το φτιάχνω χωρίς ντομάτα αυτή την φορά….πεντανόστιμος! Ξετρελάθηκα ακόμα και εγώ…Καλά είναι φυσικά και η τέχνη της μαγείρισσας αλλά λέμε τώρα 🙂
Αγόρασα πάλι 
και καθίσαμε μαζί να τον καθαρίσουμε. Η καλύτερή της! Εγώ να της τον ανοίγω και εκείνη να βγάζει τα μπαλάκια. Αφού βοήθησε στο καθάρισμα, την έβαλα να βοηθήσει και στο μαγείρεμα. Ετοίμασα τα υλικά, τα έριχνε εκείνη στην κατσαρόλα, ανακάτευε και παράλληλα σκέφτηκα ένα παραμύθι για να βάλω και τα υπόλοιπα υλικά στο παιχνίδι 🙂
Αυτό ήταν! Ο αρακάς καθιερώθηκε για όλους μας. Μάλιστα φέτος πήραμε μεγαλύτερη ποσότητα (περίπου 15 κιλά ακαθάριστο), στρωθήκαμε παρεούλα, τον καθαρίσαμε, τον ζυγίσαμε και έτοιμοι!
Όσο για το παραμύθι του αρακά…απορώ πώς θα τα καταφέρω να το ανεβάσω…εδώ για να μου επιτρέψει πρέπει να αγοράσω κάποιο πακέτο…στο youtube δεν μπορώ γιατί είναι μόνο ήχος…ουφ! θα δω κάτι θα κάνω….
Τα μικρα μας διαμαντακια 