Φτου φτου φτου να μην την ματιασω η μικρή μου με τον υπνο δεν μας ταλαιπωρησε καθολου. Απο πολυ νωρις κοιμοταν απο τις 11 το βραδυ μεχρι τις 10-11-12 το πρωί. Τι ευτυχία για νεα μαμα! Επιπλεον το μεσημερι γυρω στις 2 με 4 αναλογα την ωρα που ειχε ξυπνησει κοιμοταν παλι.
Μεγαλωνοντας λιγο την ωρα που πηγαινε για υπνο επαιρνε και κανα 2 βιβλια και τα διαβαζε στα ζωακια της. Αυτο ειναι κατι που της το εκανα αρχικα για να αρχισει να «διαβαζει» σε καποιον αλλον αυτα που της ειχα πει εγω. Τα αποτελεσματα ειναι εντυπωσιακα γιατι περα απο οτι βοηθαει στην αφηγηση και στην μνήμη, ειναι και ενα σπουδαιο εργαλειο για να δεις τι αφομοιωνει το παιδι, τι κραταει, τι του κανει περισσοτερο εντυπωση. Δεν ειναι λιγες οι φορες που την ακουω να λεει «πρεπει να ζητησεις συγνωμη γιατι δεν ηταν σωστο αυτο που εκανες» ή «ευχαριστώ μαμάαα – της λεει η κουκλα της – που …»
Με τον καιρο ο υπνος ο μεσημεριανος αρχισε να κανει κοιλια. «οχι δεν θελω να παω για υπνο» κτλ. Κανενα προβλημα αλλα η δεσποινις ξυπναγε και πιο νωρις και κοιμοταν και πιο αργα. Οι ιστοριες των μωρων /κουκλιων / ζωων εδιναν και επαιρναν και ο υπνος πηγαινε ολο και πιο πισω. Και τωρα που γραφω την ακουω να φτιαχνει ιστοριες και να αλλαζει την φωνη της αναλογα με το ποιο κουκλι μιλαει.
Στην αρχη την αφησα να κουραστει, μετα την εβαζα πιο νωρις το βραδυ. Καποιο βραδυ μαλιστα ήταν 3 ωρες παρακαλω στο κρεβατι της και ακομα δεν ειχε κοιμηθει! Αυτα γυρω στο καλοκαιρι.
Οποτε καποια στιγμη εκει που μιλαγαμε για το τι κανει και τι δεν κανει και τοσο να τρωμε και πώς οι τροφές μας βοηθανε να μεγαλωσουμε, της ειπα οτι οι βιταμινες του φαγητου μας, μενουν στην κοιλιτσα μας και περιμενουν να κοιμηθουμε για να ξεκινησουν να δουλευουν. «πω πω ακομα δεν εχει κοιμηθει αυτο το παιδι; Τί θα γίνει επιτέλους; Έχουμε πολλές δουλειες να κανουμεεεε. Πρεπει να κανουμε τα μαλλια μας λαμπεραααα, να κανουμε τα ποδια μας δυνατα για να μπορουν να τρεχουν, τα ματια μας να βλεπουν τελειαααα, το κορμι μας να ειναι γερο και να χτυπαει καλα η καρδουλααα. εεεε εσυ παιδακιιιιι μας ακους; αντε να κοιμηθεις! εχουμε δουλεια να κανουμεεεεε περιμενουμεεεε» της ειπα με αντιστοιχες αλλαγες στην φωνή.Το τι ξεκαρδισμα ακολουθησε δεν σας το περιγραφω 🙂
Αλλη μια φορα μετα απο γκρινια πηγε για υπνο, αργησε να κοιμηθει, και μετα απο μιση ωρα την ξυπνησα!Που να ξυπνησει φυσικα;»ειδες της λεω που εσυ δεν θες να κοιμηθεις αλλα το κορμακι σου εχει αναγκη απο υπνο; για αυτο αλλη φορα η μαμα δεν πρεπει να ακουει το παιδι της που λεει δεν θελω να κοιμηθω αλλα το κορμακι σου που λεει οχι οχι νυσταζω»
Ε λοιπον, λιγο οι βιταμινες, λιγο το κορμακι, λιγο ο καιρος που ισως περασε η φαση του μη υπνου τα μεσημερια λιγο πολυ κοιμομαστε και κοιμομαστε καλα 🙂 Ισως να ηταν και φαση απο τις τοσες που περνανε φυσικα.
Ισως. Το θεμα ειναι οτι ολα θελουν τον τροπο τους. Το καθε παιδακι εχει το δικο του τροπο. Ο καθε γονιος το δικο του. Αλλα για να βρεις τον τον πιο καταλληλο πρεπει να εισαι ηρεμος. Με τις φωνες εννοειται οτι γινονται χειροτερα τα πραγματα και τροφοδοτουνται αντιδρασεις. Πολλα απο τα πεισματα ειναι φασεις που κανουν τον κυκλο τους. Μενουμε σταθεροι σε αυτα που ζηταμε και ολα θα ερθουν στα ισα τους. Αλλωστε πολλες φορες κανουν δοκιμη των οριων τους. Εδω τα εκαναν πιο μωρα τωρα που μεγαλωνουν δεν θα τα κανουν;
Τα μικρα μας διαμαντακια 