Χρόνος… χρόνος… χρόνος

Αν κάνεις ένα γκάλοπ και ρωτήσεις πολλούς ανθρώπους θα δεις ότι οι περισσότεροι δεν έχουν τον χρόνο που θα ήθελαν.

Μας λείπει χρόνος πραγματικά όμως; Εμείς δημιουργούμε εμπόδια στον εαυτό μας; Αν ναι, γιατί; Και όταν πραγματικά δεν έχουμε χρόνο αξίζουν την προσοχή μας όλα αυτά πραγματικά; Σε βάθος χρόνου; Αντιλαμβανόμαστε πόσα πράγματα «χάνουμε» όταν τρέχουμε για τόσα και τόσα;

Δεν ξέρω….Ο χρόνος είναι μια πολύ σχετική έννοια. Όταν απολύθηκα, πίστευα ότι θα έχω όλο τον χρόνο που δεν είχα να κάνω πράγματα που δεν έκανα. Τι έγινε τελικά; Τιποτα. Οι μέρες περνάνε πάρα πολλές φορές χωρίς να το καταλάβω. Οι δουλειές του σπιτιού μου «κλέβουν» το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου και πάλι τα πράγματα δεν είναι όπως θα τα ήθελα. Μάλλον μόνη μου με μπλοκάρω κατα βάθος. Ολο ψάχνω ελεύθερο χρόνο για τις αγαπημένες μου ασχολίες και όλο δεν τον έχω, ενώ ξέρω ότι αν δω τον εαυτό μου «σαν τρίτος» μπορώ να τον έχω. Με μια πιο καλή διαχείριση ίσως; Με μερικές αλλαγές πάλι ίσως; Ενώ έχω την τύχη να μην έχω ανθρώπους γύρω μου που να με βομβαρδίζουν με πολλά και ανόητα «πρέπει» παρόλα αυτά έχω τον εαυτό μου να γεμίζει αυτά τα «κενά». Έχω ένα πλάνο στο μυαλό μου που θεωρώ ότι μέσα στην ημέρα πρέπει / θέλω / καλό θα ήταν / θα ήμουν τέλεια να κάνω αυτό και αυτό και όταν καταλήγω λόγω χρόνου / διάθεσης / εξωτερικών παραγόντων / όρεξης να κάνω λιγότερα απο αυτά που έχω ορίσει, αρχίζουν οι καμουφλαρισμένες «τύψεις» και ότι «δεν προλαβαίνω» οπότε νιώθω ότι ο χρόνος δεν μου αρκεί κτλ. Πολλές φορές μόνοι μας μπλοκάρουμε τους εαυτούς μας.

Και το βασικό και το πιο λογικό ξέρετε πιο είναι; Η υγεία μας! ‘Ολοι φυσικά έχουμε μια ημερομηνία λήξης. Για όλους θα έρθει μια μέρα που θα είναι η τελευταία μας. Όλοι το γνωρίζουμε και υποτίθεται ότι το έχουμε συνειδητοποιήσει. Αμ δε! Ολοι νομίζουμε ότι έχουμε πολύυυυυυυυυυ χρόνο μπροστά μας (και μακάρι να είναι έτσι)

Αν ποτέ (δεν το εύχομαι για κανέναν) έρθεις αντιμέτωπος με κάποιο πρόβλημα υγείας που θα σου φέρει την ιδέα του τέλους πιο κοντά τότε βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα. Τότε μόνο αρχίζει ο χρόνος που σου δίνεται σαν δώρο καθε μέρα να αποκτά μοναδική αξία που θέλεις και πρέπει να τον σπαταλάς σε πράγματα που έχουν αξία. Δεν είναι κακό που και που να σκεφτόμαστε κάπως έτσι ώστε να εκτιμούμε όσα έχουμε για όσο τα έχουμε.

Ας σκεφτούμε, ας ζυγίσουμε, ας αξιοποιήσουμε! Λίγο σκέψη ποτέ δεν έβλαψε κανέναν!